Artykuł napisany przez księdza Bashara Fawadleha, duchowego przewodnika Sekretariatu Generalnego Młodzieży Chrześcijańskiej w Palestynie, „Młodzieży z Ojczyzny Jezusa” na temat stanowiska Kościoła wobec sytuacji w Palestynie w świetle przesłania patriarchy Michaela Sabbaha: „Szukaj pokoju i dąż do niego”.
Wstęp
Palestyna znajduje się obecnie w bardzo trudnej sytuacji politycznej i ekonomicznej. Te trudności trwają od 73 lat i powtarzają się również i dziś. Rodzinom grozi wysiedlenie z dzielnicy Szejkh Jarrah w Jerozolimie, tak podobne do wydarzeń w dniu Nakby w 1948, okupacyjne władze uniemożliwiają wiernym dotarcie do świątyń, co rodzi sprzeciw mieszkańców Jerozolimy. Palestyńskim chrześcijanom zabroniono wstępu do Bazyliki Grobu Bożego, a muzułmanom do meczetu Al-Aksa. Dodajmy do tego ekstremizm, rasizm i nienawiść szerzącą się w stosunku do społeczności arabskiej na terytoriach palestyńskich. Powtarzające się ataki na chrześcijańskie i muzułmańskie święte miejsca w Jerozolimie, uniemożliwiają wiernym dotarcie do nich.
Wszystko to doprowadziło do powszechnego powstania ludowego w całej Palestynie – od rzeki [Jordan] po morze [Śródziemne] jako wyraz sprzeciwu wobec działań Izraela, który marginalizuje Palestyńczyków, rdzennych mieszkańców regionu, we wszystkich miejscach ich obecności. Ponadto Izrael bombarduje mieszkańców Strefy Gazy, oblężonej od ponad piętnastu lat.
Niniejszy artykuł podejmuje temat dobra wspólnego w świetle prawdziwego pokoju. Ponadto porusza temat prawdziwej sprawiedliwości, do której winniśmy dążyć. Po trzecie, wyraża stanowisko Kościoła wobec tematu samoobrony i przemocy. Artykuł zwieńczony jest szybkim spojrzeniem na dzisiejszą sytuację w Palestynie.
Po pierwsze: czym jest dobro wspólne w świetle prawdziwego pokoju?
Dobro wspólne to zestaw warunków społecznych, które pozwalają społeczeństwu oraz jego jednostkom dążenie do doskonałości i integralności. Dobro wspólne ma wiele ważnych elementów, z których najważniejsze to szacunek dla osoby ludzkiej. Jest on podstawą dążenia do społeczeństwa obywatelskiego, które buduje prawdziwy i pełny pokój.
„Pokój nie jest brakiem wojny, ale raczej owocem sprawiedliwości, która wypływa z prawdy, wolności i miłości”. Bóg jest Stworzycielem człowieka na swój obraz i podobieństwo, a zatem godność człowieka wypływa z godności Boga. Pokój, którego szukamy, jest w Jezusie Chrystusie (Ef 2, 14), a przez Niego możemy nieść orędzie pokoju, tak jak apostołowie nieśli je po Jezusie: „Pokój zostawiam wam, pokój mój wam daję” (J 14, 27). Praca na rzecz pokoju jest wypełnieniem woli Bożej w historii, którą tworzymy i którą żyjemy.
Po drugie: czym jest sprawiedliwość i jak do niej dochodzimy?
Sprawiedliwość to uznanie godności każdego człowieka i praw każdego narodu! Sprawiedliwość to uznanie, iż każdy ma prawo do godności. Religia w ogóle wzywa nas do poszukiwania prawdy, a poszukiwanie jej jest ostatecznie poszukiwaniem sprawiedliwości. Aby osiągnąć wszechstronną i całkowitą sprawiedliwość, należy usunąć ducha arogancji, samolubstwa, kontroli, monopolu oraz uwolnić się od koszmaru lęku przed drugim.
Po trzecie: kwestia samoobrony i przemocy
Samoobrona: Obowiązek samoobrony jest podstawową zasadą moralności. Obrona i dochodzenie swoich praw jest sprawą uzasadnioną i konieczną, jest prawem, a nawet obowiązkiem. Każdy człowiek ma prawo i obowiązek do samoobrony, a jednocześnie musi bronić praw i godności osób słabych i biednych oraz tych, którzy są ofiarami niesprawiedliwości, przemocy, wysiedleń i rasizmu.
Przemoc: to każde działanie, które powoduje, że osoba lub grupa osób poważnie szkodzi innym (fizycznie lub psychicznie). Przemoc ma wiele oblicz: wojna, okupacja wojskowa, konfiskata ziem, wojskowe punkty kontrolne, terroryzm lub reagowanie na przemoc przemocą nieproporcjonalnie większą, czy nawet kary zbiorowe… Przemocą wobec Palestyńczyków jest stała kontrola ich obszarów, konfiskata i kolonizacja ziem. Ta przemoc powoduje wiele zakłóceń i trudności w codziennym życiu ludzi.
Opierając się na tym, co zostało wspomniane wyżej – Palestyńczyk, który został skrzywdzony, ma prawo się bronić! Potwierdza to wiele nauk Kościoła. Należą do nich: nauczanie Papieża św. Jana Pawła II zawarte w Adhortacji Apostolskiej „Ewangelia życia” (n. 54-57) oraz nauczanie Kościoła katolickiego (n. 2258-2267). W swoim nauczaniu Kościół stwierdza, że samoobrona jest prawem osoby atakowanej, a jej rodzaj uzależniony jest of formy napaści. Innymi słowy, samoobrona musi być proporcjonalna do ataku popełnionego przez agresora.
Kościół katolicki naucza: miłość i ochrona życia jest podstawową zasadą moralności, jest prawem związanym z życiem. Nawet jeśli wynikiem tej obrony jest śmierć agresora, osoba broniąca się, nie ponosi za to winy (pod warunkiem, iż taka forma obrony była proporcjonalna do ataku).
Prawo do obrony życia jest obowiązkiem każdego, kto jest odpowiedzialny za życie innych, a obrona życia innych i dobra wspólnego wymaga od niego postawienia sprawcy lub agresora w sytuacji, która uniemożliwia mu krzywdzenie innych.
Odniesienie do sytuacji w Palestynie
Ponad 100-letnia historia regionu naznaczona jest walką między dwoma narodami, w kraju, gdzie dwa narody i trzy religie walczą o jeden kraj. Konflikt ma trzy wymiary: polityczny, gospodarczy i religijny. Polityka, zdaniem wielu osób, jest całkowicie nieodłączna od gospodarki i odwrotnie. Jeśli chodzi o wymiar trzeci, to w naszej ojczyźnie jest on nieunikniony, gdyż przywiązuje się ten aspekt nawet do kwestii związanych czysto z polityką – ostatecznie wszystkim kwestiom i tak zostanie nadany wymiar religijny. Polityka dziś steruje wszystkim. Nikt nie może temu zaprzeczyć. Niemniej wierzący powinien być silny i nie bać się stawienia czoła przeciwnościom i mówienia prawdy, ponieważ „prawda nas wyzwoli”.
Palestyna przeżywa nową erę w swojej historii. Młodzieży w Palestynie udało się wykorzystać media społecznościowe, by informować świat o historii, kulturze i sprawie Palestyny. To te działania podjęte przez jednostki ostatecznie nabrały siły, aby głos Palestyńczyków stał się słyszalny. Na przykład hashtag #SaveSheikhJarrah w języku arabskim i angielskim stał się najpopularniejszy na świecie zarówno na Facebooku, jak i Instagramie. Świat usłyszał głos młodzieży w Palestynie, wzmocniła się solidarność z mieszkańcami. Świat zaczął domagać się wolności i niezależności dla Palestyny oraz koniec masakr i zniszczeń w Gazie.
Stąd dochodzimy do wniosku, że Jerozolima zajmuje wyjątkowe miejsce w sercu każdego człowieka, ponieważ jest sercem i umysłem nie tylko naszego kraju, ale całego świata, to w niej i od niej wszystko się zaczęło! W Jerozolimie sprawiedliwość i równość powinny być dla wszystkich, w tym dla Palestyńczyków. Jerozolima została przejęta siłą, a osłabienie jej stało się rzeczywistością narzuconą nam.
Podsumowując, pragniemy sprawiedliwego pokoju dla wszystkich, opartego na wolności i dającego każdemu prawo do godności, ziemi, swobody poruszania się, zabawy i edukacji, gdyż właśnie dzięki temu na tej ziemi zapanuje bezpieczeństwo. Pokój winien być dobrem wspólnym, a nie kartą polityczną w rękach rządzących.
Sprawiedliwy pokój jest żądaniem ubogich i bogatych, słabych i silnych, starców i młodzieży, matek i dzieci. Nawet kamienie kościoła Grobu Świętego wzywają o pokój, ale kto słyszy krzyk kamieni domu Bożego?
Źródło: abouna.org
data publikacji oryginału 20.05.2021
Dołącz do darmowej listy mailingowej i poznaj lepiej Ziemię Świętą!