imię: Rachela
z rodziny: córka Labana
pochodzenie: Mezopotamia, Betel
religia: wyznawczyni Jednego Boga
zawód: pasterka
małżonek: Jakub
choroby: długoletnia bezpłodność
potomstwo: syn Józef, syn Beniamin oraz Dan i Neftale (synowie niewolnicy Bilhy, wg. kodeksu Hammurabiego synowie jej pani, tj. Racheli)
cechy szczególne: nadzwyczajny wdzięk zdolny zmusić mężczyznę do starania się o nią przez 14 lat
skąd ją znamy: Pismo Święte; Rdz 29 – 35
symbolizuje: macierzyństwo
miejsce pochówku: Betlejem Efrata
Historia Racheli
Jakub i Rachela – William Dyce
Stary Testament czasem brzmi jak jeden wielki „skandal”. Jedną z tych skandalicznych historii jest niewątpliwie ta o Racheli, jej siostrze Lei i… ich mężu Jakubie. To on przybył do kraju swoich przodków – Mezopotamii, aby poślubić córkę tej krainy. Nie miał nic, ale ta urocza pasterka, dla której odsunął ciężki kamień studni, by napoiła trzodę od razu podbiła jego serce. Jakub i Rachela to miłość od pierwszego wejrzenia. Aby ją poślubić musiał jednak… ciężko zapracować.
Dlaczego poślubił jej siostrę?
Po siedmiu latach ciężkiej pracy u ojca Racheli ten „podsunął” mu w trakcie wesela starszą siostrę Racheli wymawiając się na zwyczaj, że to starsza córka musi pierwsza wyjść za mąż. To był początek nieszczęścia dla całej trójki. Jakub musiał pracować u Labana kolejne siedem lat. Lea urodziła mu sześciu synów, jednak nigdy nie odwzajemnił jej miłości. Rachela długo nie mogła zajść w ciążę, a więc obie zazdrościły sobie nawzajem tego, co miała ta druga. Rachela ostatecznie urodziła dwóch synów – Józefa i Beniamina (to ten Józef, którego bracia wrzucili do studni i trafił do Egiptu jako sługa, a później doradca faraona). Rachela jednak zmarła przy porodzie Beniamina – w ostatniej chwili zdążyła nadać mu imię Benoni – „syn mojej boleści” – Jakub jednak zmienił jego imię na Beniamin – i całe szczęście, czy nie wystarczy mu sama świadomość, że jego narodziny odebrały jego matce życie?
Cała magia biblijnych historii polega na tym, że Bóg robi „coś z niczego”, z małej stajenki dom Boga; z kawałka chleba pamiątkę swojego ciała; z bezpłodnej kobiety… symbol matki. Jakub i Lea zostali pochowani w Jaskini Patriarchów obok Abrahama i Sary, Adama i Ewy (dzisiejszy Hebron). Rachela natomiast została tam, przy drodze, w oczekiwaniu na swoje dzieci, które przy jej grobie zanoszą modlitwy do Boga (wspomina o tym księga Jeremiasza 31,15).
Mamy ją więc tu w Betlejem. Tego miejsca jednak nie jest tak łatwo zobaczyć – to jednak jest już inna historia – może kiedyś.
Ja bowiem, gdy wracałem z Paddan-Aram, utraciłem Rachelę w Kanaanie, w drodze, kiedy pozostawała mi jeszcze pewna przestrzeń, aby dojść do Efrata, i musiałem ją pochować tam, w drodze do Efrata, czyli Betlejem. –Rdz 48,7
Ciekawi Cię chrześcijaństwo Bliskiego Wschodu, Ziemia Święta i muzyka orientalna? Dołącz do naszej listy mailingowej, gdzie podzielę się z Tobą modlitewną muzyką Bliskiego Wschodu i opowiem o historii i współczesności chrześcijaństwa na Bliskim Wschodzie! Piszę także opowiadania historyczne, które przeniosą Cię na Bliski Wschód!